فرهنگ نفتی و ۵ هزار سال فرهنگ کار آفرینی
بر اساس نظرات کارشناسی عمده مشکلات اساسی کشور به استیلای فرهنگ نفتی بر می گردد.
فرهنگ نفتی به نگرشی اطلاق می گردد که در آن خام فروشی سرمایه ملی نفت در خدمت مصرف گرایی توجیه گردد.
عادت برخواسته از این فرهنگ نفتی منشاء بروز برخی وابستگی های مختلف و متعدد به واردات شده است.
وابستگی به نفت بودجه دولت ها را تحت تاثیر قرار داده و مانع رشد ظرفیت های بالقوه غیر نفتی در حوزه های مختلفی همچون صنایع مولد، گردشگری و ... شده است.
با این تفاصیل به نظر می رسد تاکید مقام معظم رهبری مبنی بر استقلال بودجه کشور از خام فروشی نفت بدین دلیل باشد که کشور بجای توسعه واقعی دچار تورم اداری و اقتصادی و سیاسی نگردد.
فرهنگ نفتی قاتل کارآفرینی موثر و مولد بوده است. فرهنگ کارآفرینی استفاده از استعداد انسانی و بهره وری زمانی و امکاناتی از ظرفیت های بالقوه دارای ارزش افزوده قابل توجه نسبت به خام فروشی نفت است.
دولت ها بخاطر وابستگی بودجه‌ای به نفت علاقه کمتری به توسعه کارآفرینی از خود نشان داده اند.
رکود کارآفرینی در کشور آفاتی در فرهنگ و انتظارات عمومی ایجاد کرده است. گرایش جوانان به استخدام دولتی و تلاش برای برقراری روابط رانتی و سودای ثروت های بادآورده در نتیجه سوخت ظرفیت های انسانی و فکری جمعیت جوان کشور از جمله آن است.
جمعیت جوانی که در گام دوم تاکید همواره و همیشگی سکان دار انقلاب اسلامی را به همراه داشته است.
راه برون رفت از این معضل مزمن اقتصادی و فرهنگی و سیاسی تنها در گرو اهمیت دادن به کارآفرینی است.