ای کاش این جمله واقعیت داشت اما متاسفانه با کوچکترین جستجوئی در گوگل به زبان فارسی متوجه می شوید که این ادعا صرفا یک امر موهوم بوده و سخنان یکی از میئولین شهری در سال 93 به نقل از مجله الکترونیکی سازمان ملل متحد مبنای آن بوده است. مجله ای که وجود خارجی ندارد اما هرساله این ادعا را در همین ایام تکرار می کند.
البته بخشی از سایت سازمان ملل متحد در قسمت یونسکو مطالبی در مورد شهرها دارد اما چنین دسته بندی آنجا نیزیافت نمی شود.
در جستجوی سایتهای انگلیسی اگر عبارت ranking of 100 best cities in world را بزنید هیچ اثری از اسم تبریز وجود ندارد در حالی که خبر مورد نظر بعد ازادعای اینکه تبریز بهترین شهر ایران برای زندگی است متعاقبا ادعا می کند که این شهر جزو 100 شهر برتر جهان نیز نام گرفته است.اما حتی در رنکینگ شهرهای آسیایی نیز هیچ شهری از کشورمان را نمی توانید بیابید.
اما براستی چرا این خبر این روزها چنین مورد توجه رسانه ها قرار می گیرد؟
پاسخ آن بسیار ساده است. برخی از عوامل فساد شهرداری و شورای شهر تبریز، استاد تمام عیار بازی با افکار عمومی هستند. رسانه هایی که هرکدام به نحوی وامدار مادی یا معنوی ایشان شده اند هر کدام در یکی از مقاطع مورد نیاز ایشان با طرح اینگونه مباحث سعی می کنند اندکی از توجه افکار عمومی به مساله بی کفایتی های نامبردگان را کمرنگ نمایند.
حسن ورزی