سرنوشت آزادراه تبریز سهند چه خواهد شد؟

طرح آزاد راه تبریز سهند از سال 1387 و با هدف دسترسی آسان شهروندانی که از ایشان بنام سرریز جمعیتی تبریز یاد می شود آغاز شده است.
 این طرح از پروژه های مهم و اثرگذار منطقه محسوب می شود که با توجه به اهمیت شهر جدید سهند نقش مهمی در ارتقای شاخص های سکونت در این شهر خواهد داشت. ، طولاین آزادراه  24 کیلومتر است که  بر همین اساس تعهد اداره کل راه و شهرسازی آذربایجان شرقی 15 کیلومتر و 9 کیلومتر نیز در تعهد شرکت عمران سهند می باشد.

25 میلیارد برای نیاز150 میلیاردی

شقاقی،مدیر  راه و شهرسازی اسکو اعتبار هزینه شده از شروع پروژه تاکنون را افزون بر 250 میلیارد ریال اعلام کرده است  که سه کیلومتر آخر آن در نزدیکی تبریز به لحاظ عدم ارزیابی های اعتباری و فنی هنوز دست نخورده باقی مانده است. البته از سوی دیگر بهرام روشنی، شهردار شهر جدید سهند نیز از اجرای توافق‌نامه برای تسریع در احداث و اتمام اتوبان تبریز – سهند خبر می دهد.  وی در دیدار با معاون عمرانی استانداری  گفت: برای ادامه احداث این اتوبان 60 میلیارد تومان اعتبار مورد نیاز است که در حال حاضر تنها 4 میلیارد تومان به اجرای آن اختصاص یافته است که این رقم به هیچ وجه جوابگوی هزینه‌های احداث نیست
وعده روحانی
این در حالی است که رئیس جمهور در سفر خود به آذزبایجان شرقی   در نشست خبری خود در تبریز بر همین موضوع تاکید کرده و از اتمام این پروژه تا پایان سال 95 خبر داده بود. امری که تحقق آن چندان ممکن به نظر نمی رسد.

البته این اولین بدقولی دولت تدبیر و امید نیست چه اینکه وعده آخوندی بیش از همه وعده هتا نا امیدی را برای سهندی ها به ارمغان آورد.
آخوندی وزیر راه و شهرسازی در  اردیبهشت سال 93 طی بازدید از شهر جدید سهند از تکمیل آزاد راه سهند- تبریز  ظرف مدت یکسال خبر داده بود.
البته نباید از نظر دور داشت که این پروژه جزو پروژه های مهرماندگار دولت قبل بود که در عمل با پایان دولت نهم این پروژه نیز ناتمام ماند

وضعیت امروزی ونگاه مردم

مردم سهند و اسکو وحتی کندوان و .. از عدم اجرای این طرح بسیار ناراضی اند. بسیاری از مردم ساکن این شهر یکی از علل عدم تسریع در اجرای طرح را سکونت مستضعفین در قالب مسکن مهر را دلیل اهمال مسئولین می دانند. اما به هرترتیب انتصاب مهندس زمانی بعنوان مدیر شرکت بهره برداری شهر جدید سهند بسیاری از کارشناسان را امیدوار کرده است. چراکه وی ارتباطات شخصی خوبی با استاندار دارد و این امر می تواند موجب جلب توجه بیشتر مدیران به این طرح ناتمام شود.

راه حل
این طرح فارغ از اینکه نیازمند تزریق مبالع مالی زیادی است نیازمند نوع نگاه جدیدی نیز هست. الگوی مورد نظر برای بهره برداری از این آزادراه می تواند تلفیقی از بخش خصوصی و دولتی باشد. بطوریکه با تامین اعتبار مالی این طرح توسط بانک مسکن یکی از شرکت های خصوصی استان نسبت به ساخت و تکمیل طرح اقدام نماید و در عوض انحصار استفاده از در آمد ناشی از اخذ عوارض را در اختیار گیرد. این امر در کوتاه مدت می تواند تضمین کننده ساخت این طرح و در طولانی مدت می تواند تضمینی برای نگهداشت این پروژه باشد تا خدای نکرده به سرنوشت آزادراه تبریز – تهران دچار نشود.

محسن رضازاده

.