در ادامه بررسی وضعیت تیم های فوتبال تبریز، در این بخش نگاهی کوتاهی داریم به تیم تراکتورسازی که یکی از پر طرفدارترین تیم های فوتبال کشور است:
تراکتورسازی فصل را بسیار رویایی آغاز کرد و با یک دوجین بازیگر نام آشنا و معروف خود را به عنوان یکی از مدعیان اصلی قهرمانی معرفی کرد.
سرخ های آذربایجان که از امتیاز ویژه ی "جذب بازیکنان سرباز" برخوردار هستند، توانستند بازیکنان ارزشمندی را که برای گذراندن دوره مقدس خدمت سربازی، کارت آماده به خدمت گرفته بودند، قرمزپوش کنند تا با کمترین هزینه ی ممکن، بهترین خریدهای فصل را انجام دهند.
حضور پرافتخارترین مربی لیگ هم مزید بر علت شد تا همگان این تیم را "قهرمان پیش از موعد" بنامند.
اما داستان در عالم واقعیت به گونه ی دیگری رقم خورد.
نیم فصل اول با اقتدار قابل پیش بینی تراکتوری ها به پایان رسید و این تیم توانست همانگونه که انتظار می رفت، نتایج درخشانی را کسب کند ولی ماجرا با اعلام شکایت یکی دو بازیکن سابق این تیم و جدایی سروش رفیعی شکل دیگری به خود گرفت.
با جدایی رفیعی، تراکتور به تیمی کم زهر و معمولی تبدیل شد که هیچ نشانی از قدرت و صلابت همیشگی نداشت و همین عاملی شد تا در هفته بیست و پنجم با 9امتیاز اختلاف از صدر جدول به رده سوم سقوط کند و عملا عنوان قهرمانی را پیشاپیش از دست دهد (این نوشته قبل از هفته 26 به رشته تحریر در آمده است).
این که تیمی با از دست دادن یک بازیکن به چنین فلاکتی دچار شود چیزی است که باید از سرمربی این تیم پرسید که چرا تراکتورسازی بزرگ اینهمه وابسته به یک بازیکن بوده است؟
آیا بازهم قلعه نویی خود را مقصر اصلی عدم قهرمانی تیم خواهد دانست یا زمین و زمان را به هم خواهد بافت تا این عدم موفقیت را توجیه کند؟
حال باید کمی منطقی تر به جدول لیگ برتر نگاهی داشته باشیم و بپذیریم که لیگ برای تراکتور به پایان رسیده و کسب سهمیه تنها رهاورد تیم رویایی اول فصل بوده است. تیمی که قهرمانی برازنده آن بود.
اما روزهای سخت و تاریکی در انتظار این تیم است!
با محرومیت تراکتور از پنجره نقل و انتقالات، این تیم مجبور است با نیروهای فعلی فصل آتی رو آغاز کند و بی شک مشکلات زیادی را تجربه خواهد کرد.
پس باید از امروز به فکر تزریق نیروهای جوان به بدنه تیم بود تا لااقل در فصل آینده، از این پشتوانه ها به خوبی استفاده کرد.
و مشکل بعدی مربوط به شکایات متعدد بازیکنان و مربی سابق این تیم بر میگردد که اوضاع را وخیم تر خواهد کرد.
در این میان مدیریت باشگاه هم در سکوت کامل هیات مدیره، به تنهایی به اداره باشگاه مشغول است و ناگفته پیداست که نمی تواند به تنهایی کاری از پیش ببرد!
سردار آجرلو که تجارب ناموفقی در تیمهای استیل آذین و پاس داشته، تراکتور را هم به لیست تیمهایی که موفقیتی در اداره آنها نداشته افزوده است و قراین و شواهد نشان می دهد که وی هم نتوانسته روزهای خوبی را برای محبوب ترین تیم آذربایجان رقم بزند و شاید در ساال های آتی با مجموعه شکایت های دیگری مواجه شویم که در زمان تصدی ایشان رخ داده است!
تراکتور در ماه های آینده روزهای سختی را در پیش دارد و نیاز به همدلی و تعامل مدیران استانی دارد تا از این گذرگاه صعب العبور هم به سلامتی گذر کند.
عادل جعفرموحد