چند هفته پیش محمدرضا تاجیک گفته بود :سهم خواهی دمکراتیک ترین کنش سیاسی است. این مطلب موجب شد تا بسیاری از فعالین رسانه ای اصولگرا اعلام کنند که جریان فکری اصلاح طلبی احتمالا بعد از دوران خاتمی دچار انشقاق هایی شده و یا خواهد بود . محور این انشقاق نیز این موضوع می توانست باشد که برخی از اصلاح طلبان با عدول از شراط آرمانی سیاست ورزی با نگاه کاملا کلاسیک و پراگماتیکی به سیاست می نگرند و مولفه هایی مانند سهم خواهی و .. را کاملا طبیعی و بهنجار معرفی می نمایند.
لابد مشق دوم این تقسیم بندی نیز اصلاح طلبانی را شامل می گردید که هنوز با نگاهی آیدیالیستی به دنیای سیاست می نگرند.فارغ از برد و باخت هایش .اما مصاحبه دیروز محمدرضا خاتمی نائب رییس اسبق مجلس ششم ، تکلیف بسیاری از محاسبات سیاسی را معلوم نمود. او به صراحت اظهار داشت
سیاست به معنای واقعی کلمه یعنی بده- بستان، هیچ ایرادی ندارد اگر بخشی از نیروهای سیاسی که با قدرت همراهی می کنند بهره آن را هم ببرنداین طبیعت کار است.
این سخنان در حالی که به نظر می رسد با بیانات تاجیک هم خوانی و قرابت خاصی دارد نشان از آن دارد که مسیر اصلاح طلبی در یک چارچوب کاملا پراگماتیستی افتاده و در حال حرکت است.
از مولفه های این سیاست ورزی می توان به دنیوی شدن بیشتر سیاست و فاصله گرفتن این فن و مهارت اجتماعی از مسائل آسمانی اشاره نمود که درصورت تداوم این مسیر قشر مهمی از فعالین سیاسی اصلاح لبو و متعاقبا هواداران آنها روی به سوی سیاست ورزی کلاسیک خواهند آورد و این میتوان در آینده نه چندان دور صحنه سیاسی کلی کشور را با تغییرات مهمی همراه نماید.