به بهانه شهادت ۴ مامور پاسگاه مرزی در درگیری با اشرار؛
تکراری آزاردهنده و رنج آور که به خون سربازان وطن آغشته است و از این رو نمی‌تواند تکراری باشد. تکرار ترور، تکرار تجاوز به خاک و حریم کشورمان و تکرار آتش گشودن به سربازان میهنمان که به شهادت شماری از ایشان و جراحت شماری دیگر از ایشان منجر می‌شود و فرجامش، اشک است و آه و جای خالی پسران و همسران و پدران.
باز هم تروریست‌های جیش العدل و باز هم شهادت مرزبانان کشورمان؛ حکایتی که نباید تکراری باشد، اما ظاهرا علاوه بر تکراری شدن، کم درد و بی اثر هم شده است!
به گزارش «تابناک»، تروریست‌های جیش العدل که پیشتر با رقم زدن حوادث فراوان در مرز‌های شرقی کشورمان نام خود را به زشتی به گوش ایرانیان رسانده و آرزوی ریشه کن شدنشان را در دل ایرانیان کاشته اند، بار دیگر با تعرض به کشورمان، عامل شهادت چند تن از هموطنانمان شدند.
اتفاقی که این بار در حدفاصل بخش مرزی ریگ ملک شهرستان میرجاوه و پاسگاه مرزی چاه لشکر، در میل ۸۹ رقم خورد و طی آن دو تن از ماموران انتظامی و دو مامور سپاه پاسداران به شهادت رسیدند. طی یورشی که صبح روز سه شنبه رقم خورد، به کشته شدن سه تن از متجاوزین هم منجر شد و پایانش نیز به مانند همه حمله‌های قبلی این تروریست‌ها بود: فرار به خاک پاکستان!
سناریویی که چه از نوع کمین زدن بر سر راه انتقال مرزبانان بین میل‌های مرزی و پاسگاه یا شهر باشد یا حمله به نقاط گشت مرزی و پاسگاه‌ها، پایانش فرار به خاک پاکستان و کمین کردن در سایه مناسبات و قوانین مرزی است. فراری همراه با تله‌های انفجاری و شگرد‌های تکراری دیگر که در اغلب این دست حوادث تکراری تروریستی دیده می‌شود.
تکراری آزاردهنده و رنج آور که به خون سربازان وطن آغشته است و از این رو نمی‌تواند تکراری باشد. تکرار ترور، تکرار تجاوز به خاک و حریم کشورمان و تکرار آتش گشودن به سربازان میهنمان که به شهادت شماری از ایشان و جراحت شماری دیگر از ایشان منجر می‌شود و فرجامش، اشک است و آه و جای خالی پسران و همسران و پدران.
درست مثل جای خالی استوار دوم شهید وحید حسین‌زاده که متاهل بود، شهید ابوالفضل غلام‌پور که به خدمت سربازی مشغول بود و شهیدان زکریا گمشادزهی و محمود نوررجبیان که در راه پاسداری از وطن جان به جان آفرین تسلیم کردند و به دلیل کثرت اخباری از این دست، یادمان رفت برایشان وطن را سیاه پوش کنیم!
تکراری که عادی نیست، به ویژه که توسط گروهکی حقیر و کوچک رخ می‌دهد که تنها کمین زدن و شبیه خون زدن بلدند و تله ساختن و مین کار گذاشتن؛ تروریست‌هایی که اگر در پشت سرشان پاکستان نبود، توان ترور هم نداشتند. عادی نیست برای کشوری که با همسایگانش در صلح است و صفا، اما نتوانسته کاری کند که پناهگاه تروریست‌ها در خاک همسایگانش شکل نگیرد یا نابود شود.
عادی نیست که سربازان وطن به خون بغلتند در حالی که امکاناتشان ناچیز و گاه هیچ است و در مقابل ایشان عده‌ای مزدور و وطن فروش قرار دارند که برای کشتن ایشان دوره دیده، مجهز شده و برنامه ریزی کرده‌اند. سربازانی که اگر برای جابجایی شان امثال آن نفربری که در سریال پایتخت نقش آفرینی کرده بود، در نظر گرفته شود، دست تروریست‌ها از جانشان کوتاه می‌شود!
عادی نیست برای کشوری که می‌تواند دست صدامیان را قطع کند و به مدد برنامه ریزی هایش، سایه تهدید را دور کند، اما مشتی تروریست حقیر در مرزهایش کمین می‌کنند تا با تیراندازی به سمت مرزبانان برای خود نام ننگ دست و پا کنند و اجازه موفق شدن در نقشه هایشان را به دست می‌آورند. غیرعادی‌ترین اتفاقی که در سایه کوتاهی تکراری مسئولان در حفاظت از جان سربازان میهن، به نظر «عادی» شده است!