معصومه ابتکار ادامه داد: اما در هر صورت اتفاقی که در ظاهر افتاده و موارد دیگری که شاهد آن بودیم، اینگونه نیست که بخواهیم آن را به کلی انکار کنیم و بگوییم اصلا چنین مسائلی در جامعه اتفاق نیفتاده است، اما در یک دوره‌ای نسبت به این مساله فضای آرامی در جامعه ایجاد شد.

* وقتی سال گذشته  مسوولیت را به عهده گرفتم برداشت و تصورم این بود که در مورد موضوع گشت ارشاد فضا در جامعه رو به بهبود است و حوادثی که در گذشته اتفاق افتاده است نسبت به آن متعادل‌تر شده و فضای بهتری داریم و تنش‌ها و برخوردها کمتر است. این موضوع و موارد دیگری که از گوشه و کنار گزارش می‌شود، گزارش‌هایی که افراد داشته‌اند، برخوردهای سلیقه‌ای که بوده، تنها همین مورد نبوده است. در ماه‌های گذشته چندین مورد از برخوردهای سلیقه‌ای که با افراد شده بود، و دلیل برخورد صورت گرفته هم نوع پوشش فرد نبوده، داشته‌ایم.

* اینکه دولت بی‌تفاوت باشد و نسبت به این مسائل اولویتی قایل نباشد هرگز چنین رویکردی در دولت نیست. موضوعات مطرح می‌شود اما استراتژی با تنش و آسیب‌های بیشتر و ایجاد ناامیدی بیشتر همراه نباشد، یقینا از یک جانبی فعالانه برای ایجاد ناامیدی و رو در رویی و تند کردن فضا اقداماتی انجام می‌شود، اینکه با چه نیتی این کارها انجام می‌شود را نمی‌دانم، اما قطعا نمی‌تواند تاثیر مثبت و خیرخواهانه‌ای برای جامعه ما داشته باشد. می‌تواند آسیب‌ها و تنش‌ها را بیشتر کند و این اصلا به نفع هیچ کس نیست. قطعا هم جوانان ما این را نمی‌خواهند، آنها می‌خواهند وعده‌ها محقق شود، می‌خواهند در یک فضای سالم و آرام و به دور از تنش زندگی کنند و درس بخوانند و کار کنند.

* شاید مشخص‌ترین انتظار از شخص آقای رییس‌جمهور شفاف سخن گفتن باشد. اینکه بگویند این کارها در سیستمی صورت می‌گیرد که تحت دستور او نیست. این تقسیم کار و مناسبات در جمهوری اسلامی ایران و تعریفی که در قانون اساسی درباره آن شده وجود دارد. آنچه که در واقعیت اتفاق افتاده، موازی‌کاری دستگاه‌ها و اتفاقاتی از این دست را کم و بیش همه با آن آشنا هستیم.

* آقای رییس‌جمهور هم اختیارات مشخص و محدودی دارد و همه اموری را که دوست دارد را نمی‌تواند انجام دهد. اما در هر صورت قدرت تاثیر‌گذاری دارد. این قدرت تاثیرگذاری از طریق مذاکره و گفت‌وگو با روسای قوا و مقامات مختلف به دست می‌آید، از طرفی ایشان مجری قانون اساسی است و در این زمینه با جدیت پیگیر هستند، به خصوص اینکه ایشان منشور حقوق شهروندی را آورده‌اند. فکر نمی‌کنم ایشان بخواهند فرافکنی کنند، اما خب و اقعیت‌هایی وجود دارد و موازی‌کاری در این مسائل زیاد است.

* در این مورد خاص ما خواستیم و موضع آقای وزیر کشور هم این بود که باید شفافیت وجود داشته باشد و باید رسیدگی شود و فکر می‌کنم در این مورد گشت ارشاد باید در یک چارچوبی قرار گیرد، چون نیروی انتظامی یک سو است و گشت ارشاد یک سوی دیگر. درست است که زیرمجموعه هم هستند اما ماهیت و جنس کاری که انجام می‌دهند، متفاوت است. عنوان هم متفاوت است، این سو پلیس است و سوی دیگری گشت ارشاد و هر کدام دستورالعمل‌ها و رفتارهایی جداگانه‌ای دارند. پلیس ممکن است با مجرمان و جنایتکارانی سرو کار داشته باشد اما در مورد گشت ارشاد موضوع ارشاد است و بحث اخلاق.

* ابتکار در ادامه به روزنامه اعتماد گفت: قرآن کریم مساله حجاب را با پوشش شروع نکرده، با غض بصر مردان شروع کرده است. چرا ما این مساله را فقط با خانم‌ها مطرح می‌کنیم آن هم با برخوردهای سلیقه‌ای؟ چرا سراغ آقایانی نمی‌رویم که در بسیاری موارد کار را از حد گذرانده‌اند و با ادبیات سخیف نسبت به خانمها صحبت می‌کنند؟ این ادبیات سخیف وهن زن است، چرا با اینها برخورد نمی‌شود؟ چرا نسبت به رفتار آقایان حساس نیستند؟ مثلا متلک گفتن در جامعه؛ چرا نسبت به واکنش‌هایی که نسبت به حجاب وجود دارد در این موارد هرگز نشنیده‌ایم واکنشی صورت گیرد؟ چرا در مورد عفت کلام حرفی نمی‌زنیم؟ چرا از تحقیر و شوخی‌های جنسیتی که شان انسانی فرد را زیر سوال می‌برد و روابط را در جامعه دچار خدشه می‌کند، نمی‌گوییم؟ بخشی از این موضوع با تذکر دادن به انسان اعم از مرد و زن است و قرآن از مرد شروع می‌کند. آیات قرآن در بحث نگاه از مرد شروع می‌کند، اگر ما از این منظر به موضوع نگاه کنیم، در اسلام قرار نیست زن تحقیر شود و کنترل شود.