کد خبر: ۷۸۷۸۰۱
تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۸ - ۱۳:۰۶ 12 October 2019

امروز روز جهانی سالمندان است . سالمند به افرادی گفته میشود که آخرین مرحله زندگی خود را می گذرانند و در دوره کهنسالی به سر می برند . هرچند تعاریف سالمندی بر مبنای سن و سال همواره دستخوش تغییراتی بوده، اما میتوانیم علایمی چون از دست دادن توان فیزیکی و جسمی ، شروع بیماری هایی نظیر آلزایمر ، انزوای اجتماعی ، کاهش مهارتهای ارتباطی و .. را از علایم این دوران بر شمریم. سالمندان دورنمای وضعیت موجود یک جامعه هستند . نقش آنها در جامعه مانند یک آئینه است که انسان ها میتوانند خود را در درآن ببیند و به قضاوت بنشینند. متاسفانه واقعیت ها دال بر این است که آمار سالمندان نسبت به جوانان در ایران رو به افزایش است که دلیل آن کاهش زاد و ولد و البته خوشبختانه ارتقای شاخص های سلامتی و پزشکی است که طول عمر انسان ها را افزایش داده است.


مساله سالمندان ،متاثر از تغییر سبک زندگی خانواده هاست . در روزگار سنتی ، خانواده ها با مفهومی بنام خانه سالمندان آشنا نبودند اما امروزه به دلیل رواج فرهنگ خانواده هسته ای (مدرن= شوهر، همسر، فرزندان) دیگر جایی برای حضور عضوی خارج از این دایره در خانواده باقی نمانده است و بنابراین با مفهمومی غربی بنام خانه سالمندان مواجه میشویم. اگر میخواهیم برای سالمندان کشور تنها یک کار انجام دهیم ، مطمنا آن یک کار فرهنگ سازی برای نگهداری از سالمندن است. حسب یافته های علمی یکی از بزرگترین دردهای سالمندی انزوا و قطع ارتباطات اجتماعی است. اگر کشوری موفق شود این پیوندهای اجتماعی سابق را همچنان نگه دارد موفق ترین کارنامه عملکردی در مساله سالمندان را خواهد داشت.


در برخی از کشورها ابتکار جالبی داشته اند مثل اینکه وظیفه نگهداری از خردسالان و کودکان را به سالمندان بسپارند که از این روی هم کودکان از دنیای دیجیتال و خشک فاصله می گیرند و هم سالمندان ارتباطات اجتماعی خود را بازتولید می کنند.


کوتاه سخن آنکه سالمندی و شرایط آن رفته رفته برای فرهنگ عمومی کشور معظلاتی رقم خواهد زد که در صورت عدم برنامه ریزی برای مقابله با آن پیامدهای روانی مخربی بر جامعه خواهد داشت.لذا باید سالمندان را همین امروز دریابیم.

یادداشت به قلم دکتر محمد ایرجیان تحلیلگر و استاد دانشگاه

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار