طبیعی است که اگر از شرایط حاکم بر مستطیل سبز بگوئیم ، موضوعی بنام سلیقه ها و اهمال ها سر بر می آورد و ادعاها را نقش بر زمین می کند، اگر سوگیری های مجریان تلویزیون را مثال بزنیم می گویند سهوی بوده و از زبان شان در رفته و ... اما همین ماجرای استراماچونی ، مربی خارجی استقلال که همه پشت پرده ها را کنار زد می تواند شاهد خوبی برای ادعای هواداران تراکتورسازی باشد.
استراماچونی مربی ایتالیایی استقلال، حق و حقوق خود را طلب می نماید اما به دلیل آنکه تحریمش میخوانند ، وزارت ورزش نمیتواند 170هزار دلار طلب او را به حسابش واریز نماید لذا برای حل مشکل نقل و انتقال این پول، کل مملکت ، از هیئت دولت و وزارت ورزش بگیرید تا سفارت ایران در ایتالیا و وزارت خارجه و حتی صدا وسیما و خبرنگارش در رم نیز بسیج میشوند تا ناز مربی استقلال را بکشند.
همین موضوع شاهد کوچکی است از توجه و عنایت بالانشین ها به تیم های سوگلی تهران و همین را مقایسه کنید با حملات و هجمه های تلویزیون به تیم تراکتور و هوادارانش بر سر قضیه های مختصر وحاشیه ای که بعضا تا حد محرومیت کامل تراکتور از مسابقات هم نسخه تجویز می کنند.
اصلا با خود فکر کنید اگر این همت و اراده برای حمایت از تیم های شهرستانی هم وجود می داشت چه اتفاقی می افتاد؟
آیا منصفانه نیست از خود سئوال کنیم زمان آن نرسیده است که تیم تراکتورسازی که قطعا محبوب ترین تیم غیر تهرانی کشور است و حتی بقیه تیم های شهرستانی از چنین حمایت هایی بهره مند شود؟
یقینا این حمایت ها به نفع خود تیم های پایتخت هم خواهد گردید چرا که این دو تیم در یک شرایط انکوباتوری (حمایت های انحصاری) کار خود را پیش برده و امکان رقابت واقعی و سالم را از فوتبال گرفته اند بطوریکه عملا تبدیل شده اند به مانعی در برابر ارتقای فوتبال حرفه ای کشور .
امیدواریم شاهد روزی باشیم که سایه تلخ تبعیض از سر فوتبال و همه عرصه های ورزشی و غیر ورزشی کشور برداشته شود تا امکان رقابت عادلانه و منصفانه برای همه فراهم گردد.