به گزارش تابناک تبریز، امام خمینی(ره) را از منظرهای بسیاری می توان مورد بررسی و تعمیق قرار داد اما به نظرم مهمترین جبنه زندگی و شخصیتی امام راحل مجاهد بودن آن مرد بزرگ است.
امام خمینی(ره) به معنای واقعی کلمه مجاهد فی سبیل الله بود. نقل شده است که در سال 1338 امام خمینی در سفری به کرمان در منزل یکی از علمای آن شهر ، در صفحه نخست قرآن آن میزبان به رسم یادبود آیه شریفه ای را به خط خود نگارش می کند که حکایت از ذهنیت و برنامه آن سفرکرده عزیز برای خود و جامعه اسلام داشته است. امام راحل آیه شریفه قومو لله مثنوی و فرادی را می نویسد .
آیه بسیار پرمغز که بر مجاهدت و تلاش برای و در راه خدا تکیه دارد. در این آیه خداوند از بندگان خود می خواهد مسیر زندگی خود را بر مجاهدت و سخت کوشی در راه دین او و آموزه هایش استوار نمایند. هدفی که امام راحل با مبارزات خود آن را متجلی نمود و انقلاب بزرگ اسلام را رقم زد. مجاهدت البته کلمه ای تفسیرپرداز است و البته آنچه که مجاهدت را بسیار متفاوت از دیگر ویژگی های شخصیتی مبارزان می نماید توکل محض به باری تعالی است .
در مجاهدت بایستی همه تمرکزت بر هدفی الهی باشد و نیت به غیر از جلب رضایت او نباشد. چنان که می دانیم در سفر بازگشت از پاریس و در طلوع فجر پیروزی انقلاب اسلامی ایشان در پایخ به سئوال خبرنگاری که از وی احساساتش را سئوال می نماید پاسخ میدهند هیچ حسی ندارم. معنای این سخن آن است که امام همه چیز را برای ادای تکلیف می دانستند و متوجه بودند که چه انقلاب پیروز شود و چه نشود او دارد تکلیفش را بعنوان یک مجاهد که همه توجهش برای جلب رضایت خداست انجام می دهد. اگر بخواهیم ثمره بسط چنین تفکرو دیدگاهی را در زندگی معاصر خود ببینیم به قول رهبری باید آن را در شخصیت ممتاز سردار شهید سلیمانی بجوئیم و ببینیم. مجاهدانی که تمام تمرکزشان بر اله است و جز او نه می بینند و نه می خواهند و این چنین است که آنگونه عزیز دل ها میشوند . نه دل های مسلمانان و شیعیان بلکه محبوب قلوب تمام ستم دیدگان بشریت چه اینکه تصاویر آن شهید در دستهای معترضین آمریکایی نیز اخیرا مشاهده شد.
بهرحال امام شخصیت ممتاز و یک عطیه الهی برای ایران و اسلام بود و باید ابعاد شخصیتی او به تفصیل و تعمیق مورد بررسی قرار گیرد تا درسهایی برای آینده جامعه اسلامی مان از آن اخذ گردد.