پای صحبت های بانوی 86 ساله بسیجی تبریزی/روایتی از ایثار و مقاومت
به گزارش تابناک آذربایجان شرقی، حاجخانم ایران حبیبنیا، بانوی مقاوم و خستگیناپذیر تبریزی، یکی از این زنان است که با حضور پررنگ خود در روزهای پرالتهاب انقلاب و فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی پس از آن، چهرهای ماندگار از خود به یادگار گذاشته است.
او که اکنون ۸۶ ساله است، همچنان الهامبخش زنان منطقه عباسی تبریز است و با روحیهای خستگیناپذیر، چراغ ارزشهای انقلاب اسلامی را در دل نسلهای بعدی روشن نگه داشته است. قصههای ایثار و مقاومت این بانوی بزرگ، روایتی از عشق به وطن و تعهد به ارزشهای انسانی است که در ذهن هر شنوندهای نقش میبندد.
دیدار با بانوی ایثار
در عصر دلانگیز یک روز پاییزی، همراه با جمعی از بانوان رسانهای آذربایجان شرقی، به دیدار بانویی رفتیم که نامش یادآور ایثار، ایمان و خدمت است. منزل حاجخانم ایران حبیبنیا، این بانوی بسیجی، اگرچه ساده و بیآلایش است، اما فضایی سرشار از صمیمیت، معنویت و خاطراتی ناب از روزهای پرشور انقلاب اسلامی دارد.
او، با وجود کهولت سن و رنجهایی که سالها به جسمش تحمیل شده، با چهرهای گشاده و نگاهی مهربان به استقبال ما آمد. حاجخانم در فضایی آرام و دلنشین، با غرور و افتخار از روزهایی سخن گفت که مسجد محله را همچون فرزند دلبندش، با تلاشهای بیوقفه و خالصانه به مکانی پر از شور زندگی و فعالیتهای فرهنگی تبدیل کرد. در هر جملهاش، عشق به مردم، ایمان به ارزشها و امید به آینده موج میزد.
این دیدار، بیش از آنکه یک ملاقات ساده باشد، سفری بود به دل تاریخ و آشنایی نزدیک با روحیه استوار زنی که همچنان مشعلدار آرمانهای انقلاب است.
روایتی از عشق و خدمت
حاجخانم حبیبنیا، بانویی است که داستان زندگیاش سرشار از عشق، ایثار و خدمتی بیمنت است. یکی از برجستهترین بخشهای این داستان، مسجد میرآقا است؛ مکانی که زمانی مرکز تجمع و آموزش انقلابیون بود، اما به دنبال حادثهای تلخ، سالها در سکوت و خرابی باقی ماند. در یکی از روزهای پرالتهاب جنگ، انفجار نارنجکی در جریان آموزش نظامی بانوان باعث تخریب این مسجد شد و فعالیتهایش به ناچار متوقف شد.
اما این توقف و ویرانی برای بانویی همچون حاجخانم، که ایمانش ریشه در تعهد به مردم و اسلام داشت، به هیچوجه قابلتحمل نبود. او که از خانوادهای مذهبی و انقلابی برخاسته بود، در سال ۱۳۷۳ تصمیمی تاریخی گرفت. با استفاده از ارثیه خانوادگی خود به مبلغ ۱۵ میلیون تومان، کار بازسازی مسجد را آغاز کرد. با عشق و اخلاص، مسجد میرآقا را از سکوت بیرون آورد و آن را دوباره به مکانی برای عبادت، خدمت و انسجام اجتماعی تبدیل کرد.
حاجخانم دراینباره میگوید: «وقتی دیدم مسجد بسته مانده و مردم از برکت آن محروماند، تصمیم گرفتم کاری کنم. ارثیهای که از خانوادهام به من رسیده بود را وقف این کار کردم. خدا را شکر میکنم که توانستم این مسجد را دوباره به مکانی برای عبادت و خدمت تبدیل کنم.»
پایگاهی برای توانمندسازی بانوان
پس از بازسازی مسجد میرآقا، حاجخانم حبیبنیا با نگاهی آیندهنگر و دغدغهمند، قدمی بزرگتر برداشت. او با راهاندازی پایگاه بسیج مسجد، آن را به یکی از نخستین مراکز بسیج بانوان در منطقه عباسی تبریز تبدیل کرد؛ مرکزی که نهتنها مأمنی برای گردهمایی زنان محله بود، بلکه بستری برای توانمندسازی و رشد آنها در ابعاد مختلف اجتماعی و فرهنگی فراهم آورد.
حاجخانم درباره این اقدام تأثیرگذار میگوید: «هدف من این بود که زنان بتوانند نقش پررنگتری در جامعه ایفا کنند و برای این منظور، فعالیتهای فرهنگی و دینی را آغاز کردم.»
او با جمعآوری بانوان منطقه، برنامههای بسیج را با محوریت آموزش، فرهنگ و تربیت دینی آغاز کرد. یکی از مهمترین اقدامات او، برگزاری کلاسهای سوادآموزی برای زنانی بود که به دلیل محدودیتهای زمانه، از تحصیلات محروم مانده بودند. حاجخانم با انگیزهای بیپایان، تلاش کرد تا این زنان را از بیسوادی رها کند و سطح آگاهی و تواناییشان را ارتقا بخشد.
به گفته او، بسیاری از زنانی که روزگاری از نوشتن نام خود عاجز بودند، در این کلاسها شرکت کردند و نهتنها خواندن و نوشتن آموختند، بلکه با مهارتهای اجتماعی و دینی آشنا شدند. این پایگاه به مرکزی برای آموزش و تحول بانوان منطقه تبدیل شد و تأثیری ماندگار بر زندگی آنها گذاشت.
آری یکی از جنبههای شگفتانگیز زندگی حاجخانم حبیبنیا، عشق او به آموزش و مهارتآموزی برای بانوان منطقهاش بود. با وجود اینکه خودش تنها شش کلاس سواد داشت، اما به الگویی از تعهد و تلاش برای ارتقای سطح زندگی زنان تبدیل شد. حاجخانم با برگزاری کلاسهای متنوع از جمله سوادآموزی، گلدوزی، خیاطی و قرآن، به زنان منطقه آموخت که چگونه میتوانند با یادگیری مهارتهای جدید، زندگی بهتری برای خود و خانوادههایشان بسازند.
او در اینباره میگوید: «همیشه میگفتم اگر زنی باسواد باشد و کاری بلد باشد، میتواند زندگی بهتری برای خودش و خانوادهاش بسازد. من خودم در حد توانم یاد گرفتم و سعی کردم آنچه بلدم به دیگران هم یاد بدهم.»
کلاسهای حاجخانم فقط محل آموزش نبود؛ بلکه فضایی برای تبادل تجربه، تقویت اعتمادبهنفس و ایجاد همبستگی میان زنان منطقه بود. او با روحیهای خستگیناپذیر و علاقهای بیپایان به توانمندسازی زنان، نهتنها آنها را به یادگیری تشویق کرد، بلکه مسیر جدیدی از امید و خودباوری را در زندگیشان گشود.
اردوهای روحافزا برای بانوان
یکی از ابتکارات برجسته حاجخانم ایران حبیبنیا، برگزاری اردوهای تفریحی برای بانوان بسیجی بود. این اردوها که معمولاً به اماکن زیارتی برگزار میشد، از ابتدا تا انتها تنها به تفریح محدود نمیشد؛ بلکه فرصتی ارزشمند برای بازسازی روحیه و تقویت ارتباطات دینی و اجتماعی میان زنان منطقه فراهم میآورد. حاجخانم با برنامهریزی دقیق و با در نظر گرفتن نیازهای روحی و اجتماعی بانوان، این اردوها را به یک تجربه متفاوت و روحافزا تبدیل میکرد.
او در اینباره میگوید: «هدف از این اردوها، علاوه بر تفریح، افزایش ارتباطات دینی و اجتماعی بود. بانوان منطقه باید فرصت مییافتند تا همزمان با عبادت، روحیه خود را تقویت کنند.»
این اردوها نهتنها فرصتی برای استراحت و تفریح فراهم میآورد، بلکه به زنان این امکان را میداد که در کنار عبادت و زیارت، ارتباطات دینی خود را تقویت کرده و از تجربیات یکدیگر بهرهمند شوند. از این طریق، حاجخانم نهتنها روحیه همبستگی و حمایت متقابل را در میان زنان تقویت کرد، بلکه باعث شد آنان بهطور فردی و اجتماعی احساس قدرت و ارزش کنند.
دیدار با مقام معظم رهبری: خاطرهای به یاد ماندنی
یکی از خاطرات به یادماندنی حاجخانم حبیبنیا، دیدار گروهی از بانوان بسیجی با مقام معظم رهبری بود. این دیدار برای زنان حاضر در اردو نه تنها یک فرصت روحانی و معنوی بود، بلکه تأثیر عمیقی بر روحیه و ایمان آنها گذاشت. حاجخانم در این باره با اشاره به اهمیت این لحظات میگوید: «دیدار با مقام معظم رهبری برای ما مانند یک عبادت بود. ایشان با کلامشان، دلهای ما را روشن کردند و ما را در ادامه راهمان مصممتر ساختند.»
این دیدار به نوعی به زنان حضور ذهن میبخشید که در راه خدمت به مردم و انقلاب، همواره پشتوانهای عظیم از رهبری و هدایتهای دینی دارند. صحبتهای مقام معظم رهبری، مانند چراغی روشن، مسیر را برای آنها هموارتر و انگیزهشان را دوچندان کرد. این دیدار نه تنها یک خاطرهای گرانبها برای حاجخانم و همراهانش بود، بلکه تبدیل به یک نقطه عطف در زندگی آنها شد که در ادامه، بسیاری از اقدامات و فعالیتهای اجتماعی و فرهنگیشان را با امید و اراده بیشتری پی گرفتند.
حاجخانم حبیبنیا یکی از شخصیتهای برجسته و تأثیرگذار در روزهای پرالتهاب و حساس پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بود که با شجاعت و ارادهای مثالزدنی در میدان مبارزه حضور داشت. او بهعنوان یک زن انقلابی، نه تنها در کنار مردان و زنان دیگر برای تحقق آرمانهای انقلاب میجنگید، بلکه باور داشت که هر فردی، بیتوجه به جنسیت یا موقعیت اجتماعی، باید سهم خود را در این مسیر ایفا کند.
یکی از اقدامات برجسته حاجخانم در آن دوران حساس، دعوت از همسایگان، فامیلها و دوستان برای شرکت در تظاهرات و تجمعات مردمی بود. او که همواره برای تحقق آرمانهای انقلاب با دلسوزی و اشتیاق قدم بر میداشت، حتی به در خانه تک تک اهالی محل میرفت و از آنها میخواست تا در حرکت انقلابی شرکت کنند. این رفتار نشاندهنده ایمان راسخ او به انقلاب و اهمیت نقش مردم در پیروزی آن بود.
حاجخانم در خاطرات خود از این روزها میگوید: «در آن روزها ما به خوبی میدانستیم که انقلاب نیازمند حمایت همه مردم است. من با افتخار در خانههای همسایهها و دوستانم میرفتم و از همه میخواستم که در تظاهرات شرکت کنند. برای اینکه این انقلاب متعلق به همه ماست.»
نگرانیهای امروز حاجخانم
حاجخانم حبیبنیا، با نگاهی پر از دغدغه و مسئولیتپذیری به آینده جامعه، همچنان نگران چالشهایی است که نسل امروز با آنها روبهرو است. با وجود گذشت سالها از دوران انقلاب و جنگ، او به مشکلات امروز نیز با همان روحیه انقلابی و امیدواری نگاه میکند. حاجخانم در این باره میگوید: «مشکلات همیشه بوده و هست. اما اگر ایمان و همدلیمان را حفظ کنیم، هیچ مشکلی نیست که از پسش برنیاییم. مثل همان روزهای جنگ، باید دست همدیگر را بگیریم و برای ساختن جامعهای بهتر تلاش کنیم.»
این جملههای پر از حکمت و تجربه از کسی است که در سختترین روزهای تاریخ کشور، در کنار مردم برای حفظ و پیشرفت انقلاب تلاش کرده است. او به نسل امروز یادآوری میکند که وحدت و همدلی، راهحل اصلی برای گذر از هر بحران و چالش است.
پیامی به نسل امروز
در پایان این دیدار، حاجخانم حبیبنیا پیامی صمیمانه و دلگرمکننده برای زنان و جوانان امروز داشت. او از اهمیت همبستگی و همکاری در ساختن جامعهای بهتر سخن گفت و تأکید کرد که تنها با اتحاد و تلاش جمعی میتوان بر مشکلات غلبه کرد. «مسجد و بسیج، پایگاه ایمان و همبستگی است. اگر همه دست به دست هم بدهند و برای جامعه تلاش کنند، هیچ مشکلی باقی نمیماند. جوانها باید یاد بگیرند که با همدلی و ایثار، مسیر زندگیشان را بسازند.»
زندگی حاجخانم حبیبنیا، نهتنها سرشار از درسهای انسانی است، بلکه درسی بزرگ از ایثار و فداکاری به نسلهای امروز و فردا میدهد. او با پشتکار و ارادهای که در خدمت به مردم و انقلاب داشت، توانست تأثیری عمیق و پایدار بر جامعهاش بگذارد. بازسازی مسجد میرآقا و راهاندازی پایگاه بسیج بانوان تنها بخش کوچکی از کارهای بزرگ اوست که همچنان در دل مردم منطقه عباسی تبریز جای دارد. حاجخانم با این اقدامات، نشان داد که هر فردی، با هر توانایی و شرایطی، میتواند نقش مؤثری در خدمت به جامعه ایفا کند.
او در پایان سخنانش با تواضعی خاص و لبخندی آرام میگوید: «اگر کار کوچکی کردهام، همه برای رضای خدا بوده است. آرزو دارم مسجد میرآقا همیشه پر از شور و نشاط باشد و جوانان بیشتری به آن بیایند. هیچ چیزی زیباتر از خدمت به مردم نیست.» این سخنان، همچنان در یادها باقی خواهد ماند، زیرا حاجخانم با کارهایش به همه ما آموخت که خدمت به مردم، در هر قالب و شکلی، میتواند زیباترین و پربرکتترین راه در زندگی باشد.
دیدار با این بانوی پیشکسوت، گرچه کوتاه بود، اما به تمامی حاضران درسهایی از ایمان، امید و خدمت بیمنت آموخت. داستان زندگی حاجخانم حبیبنیا ثابت میکند که عشق به خدا و خدمت صادقانه به مردم، میتواند مسیر زندگی انسان را به مسیری روشن و پربرکت تبدیل کند.
انتهای پیام/س