به گزارش تابناک از آذربایجان شرقی، تبریزی ها می توانند گواه بدهند که آیت الله آل هاشم در طول مدت خدمت خود در کسوت امام جمعه ی این شهر، هم جلوۀ دیگری از امام جمعه بودن و هم چهرۀ دیگری از مردم داری را به نمایش گذاشت.
او آنچنانکه خود گفته بود تنها امام جمعه نبود، بلکه امام همۀ روزهای هفته بود. و این نه از نمایش که از بزرگی منش و "خصلت مردم دار بودن" او بود. تبریزی ها می گفتند حاج آقا "ائل دار" است، او را دوشادوش خود می دیدند، در بازار، در مترو،در خیابان، در دانشگاه و حتی در ورزشگاه...به ورزشگاه! همین بود که به وقت پیروزی تیم محبوبشان، در ورزشگاه با همنوایی بیش از صدهزار نفری شعار«سید آل هاشم» یادی از پدر کردند.
از حذف نرده‌های نمازجمعه و جویا شدن حال خبرنگار بگیرید تا گرفتن عکس سلفی با دانش‌آموزان و دانشجویان و یاد کردن از خانواده شهدا و یا خانواده پاکبانی که در سانحه رانندگی حین انجام وظیفه درگذشته بود؛ مردم این خطه با این وصف ها از حاج آقا یاد می کنند. همین است که اورا فراموش نمی کنند.
پدرش آیت‌الله آل‌هاشم همچنان در خیابان وحدت زندگی می‌کند، در خانه‌ای ساده. آیت‌الله سیدمحمدتقی آل‌هاشم از علمای برجسته تبریز است و مردم او را دوست دارند. سیدمحمدعلی هم پسر آن پدر بود؛ پسر پدری که فکر نکرد می‌توان در بالای شهر برجسته‌تر بود.
گریه های پر از درد و خضوع این پیرمرد دوست داشتنی در مراسم ختم حاج آقای آل هاشم نیز تابلوی بی بدیلی بود از عشقی پدرانه و خضوعی بی بدیل در برابر زندگی...
فرزند او امام جمعه‌ای نبود که فقط خطبه بخواند؛ او مردی بود که زندگی را ساده گرفت، مردمی زندگی کرد و مردمی رفت.
حالا که در گلزار شهدای وادی رحمت تبریز، آرمیده و مزارش میعادگاه مردمی شده که قدرشناس اند اما هنوز هم انگار درختان منطقه سقوط بالگرد، پژواک صدای "حاج آقا هارداسان" را نجوا می کنند.
هنوز هم انگار خیابان های تبریز او را دارند، او در دل ها ست...در دلهای مردمی که او را با "مردمداری" او به یاد می آورند.
یادداشت: زهرا حیدری آزاد
/ع