یکی از نویسندگان ثابت رسانه های اصولگرا در نوشته ای شاعرانه بیان داشته است.
جمع آوری معتادان متجاهر همان روش کارگزارانی است .دیوارکشی در اطراف معتادان و حصر آنها با نیت حذفشان از کانون نظر و توجه مردم.
هدفی که اگرچه در نگاه اول، مطلوب و مستحسن جلوه می‌کند اما با تأملی ژرفانگرانه، می‌شود سطحی بودن آن را به سادگی دریافت.
بر اساس نظر این نویسنده محترم ، شاید لازم است برای معتادان رژه ماهانه و یا روزانه در نظر گرفته و اسباب لازم برای جلب توجه عمومی برای آنها فراهم گردد.
شاید لازم است اصلا همه ما فقرا نوازی کنیم. البته در کنار فقر نوازی!این نوع نگاه به مسائل اجتماعی نه تنها کارآمد نیست بلکه توهم آفرین نیز هست. شاید با کمی تساهل بتوان این نظر را با نظرهای پرودون مقایسه نمود که برای رفع فقر می خواست کل جامعه را فقر کند.
البته بایستی اذعان نمود مقابله دولت با مساله اعتیاد چندان شایسته نبوده اما هیچ عقل سلیمی نمی تواند منکر جمع آوری معتادین متجاهر به اعتیاد از سطح شهر باشد. چراکه اولا ایشان نه اینکه برده شوند دور یک حصار نگه داشته شوند. بلکه در مراکز ماده 16 اجباری نگهداری میشوند تا دوره درمان آنها طی گردد.
از سوی دیگر وجود معتادین در سطح شهر نه تنها موجب آبروریزی شهر بلکه نوعی بد آموزی برای نسلهای جوان تر است که معتاد را بعنوان یک واقعیت فانتزی می پذیرد.
حالی اینکه برای درمان مسائل اساسی و بخصوص اجتماعی هیچ نگاه شاعرانه ای نمی تواند مبنای عمل قرار گرید.
سیاوش توحیدی