تبریز هرچند به لحاظ سیاسی همواره یک سر و گردن از سایر مناطق این مرز و بوم بالاتر بوده است اما چند سالی است که دچار فترتی سیاسی شده است.
نوشته حاضر قصدی برای علت یابی این مساله ندارد ، چه اینکه این فترت و سستی در همه جا مشهود است . اما با یک تفاوت و آن اینکه اغلب به هنگام سستی سیاست در ایران این تبریز بوده است که باحرکتی جدید بن بست ها را شکسته و موجب توسعه سیاسی در کشور شده است.
حال امروز به نظر می رسد تقسیم بندی های سیاسی بعد از دوم خرداد 76 و بویژه بعد از پدید آمدن گفتمان نه به احمدی نژاد در سال 92 که موجب ائتلاف سنگین و معناداری در ایران و به تبع آن در استان آذربایجان شرقی شد، چنانچه فرهنگی اصولگرا در کنار مصطفی مولوی اصلاح طلب نظاره گر و خوشحال از نهی احمدی نژاد از ورود به انتخابات از سوی رهبر انقلاب شدند.
از آن بدتر اینکه در تبریز متاسفانه مرز بندی های سیاسی روز به رورز معنای بدیهی و طبیعی خود را از دست داده و میدهد.
این گونه است که رییس حزب کارگزاران استان برای یک کاندیدای بی نام و نشان در عالم سیاست، ستاد می چرخاند و فعال اصولگرای سابق از لیست امید تبریز به مجلس می رود.
مسئول ستاد انتخاباتی یک اصلاح طلب معروف، چند اصولگرای معروف تبریزی هستند و ..
این گونه است که ظاهرا سیاسیون به دنبال ظرفیت های دیگری در این عالم پر رمز و راز می گردند.
نه اینکه بخواهیم این مساله را تائید یا رد کنیم اما گسل های قومیتی در چارچوب مشارکت سیاسی در حال فعال شدن است.
اخیرا جلسه ای در منطقه چهل متری تبریز با حضور عقلای قره داغی های مقیم تبریز برگزار گردید که می توان سندی بر مقدمه این متن دانست.
در این جلسه عابدزاده‌ی اصولگرا در کنار مسعودی ریحان اصلاح طلب می نشیند و پور قربان اصولگرا در کنار نسل سومی های اصلاح طلب ، موسی نیکنام. از آن روی حسینی اصولگرا که کانون ارسبارانی های مقیم تبریز را در دولت تدبیر و امید رسمیت بخشده است در کنار پور قربان نماینده سابق کلیبر وفخرآذر و .. چند فعال سیاسی تبریز به فکر انسجام رای این اجتماع فرهنگی قومیتی در تبریز می گردند.
شعاری که همواره اصولگرایان آن را قراردادی نامیده اند . بعنوان نمونه سخنان چند روز پیش منصور حقیقت پور نماینده اصولگرای سابق مجلس که گفته بود زبان امری اعتباری است و نمی تواند مبنای تشکیل فراکسیون در مجلس گردد.
حال چه اصولگرایان بخواهند و اصلاح طلبان بتوانند از آن استفاده نمایند این ظرفیت سیاسی در حال شکل گرفتن است . آنهم چه شکل گرفتنی؟
آمار نشان می دهد یکی از قومیت های مهمی که در تبریز اسکان یافته اند ، قره داغی ها هستند . این افراد بیشتر در مناطقی مانند ارم و 40 متری تبریز و .. تجمع یافته اند و در آستانه انتخابات به دلیل حجم عظیم رای دهندگان این منطقه مورد دقت و توجه کاندیداهای اصلاح طلب و اصولگرا و مستقل مجلس وشورای شهر و حتی ریاست جمهوری قرار می گیرند.
گفته می شود بیش از 40 درصد رای دهندگان تبریز در این حومه شهری سکونت دارند .
این ها نشان می دهد قره داغی ها به دنبال سهم خود از مدیریت تبریز هستند . آنها به ظاهر میخواهند یکبار هم که شده زیر علم ایل و قبیله خود سینه بزنند نه علم های سیاسی چپ و راست که برای منطقه سکونت آنها نه نانی داشته نه آبی.
محسن رضازاده
نوشته حاضر قصدی برای علت یابی این مساله ندارد ، چه اینکه این فترت و سستی در همه جا مشهود است . اما با یک تفاوت و آن اینکه اغلب به هنگام سستی سیاست در ایران این تبریز بوده است که باحرکتی جدید بن بست ها را شکسته و موجب توسعه سیاسی در کشور شده است.
حال امروز به نظر می رسد تقسیم بندی های سیاسی بعد از دوم خرداد 76 و بویژه بعد از پدید آمدن گفتمان نه به احمدی نژاد در سال 92 که موجب ائتلاف سنگین و معناداری در ایران و به تبع آن در استان آذربایجان شرقی شد، چنانچه فرهنگی اصولگرا در کنار مصطفی مولوی اصلاح طلب نظاره گر و خوشحال از نهی احمدی نژاد از ورود به انتخابات از سوی رهبر انقلاب شدند.
از آن بدتر اینکه در تبریز متاسفانه مرز بندی های سیاسی روز به رورز معنای بدیهی و طبیعی خود را از دست داده و میدهد.
این گونه است که رییس حزب کارگزاران استان برای یک کاندیدای بی نام و نشان در عالم سیاست، ستاد می چرخاند و فعال اصولگرای سابق از لیست امید تبریز به مجلس می رود.
مسئول ستاد انتخاباتی یک اصلاح طلب معروف، چند اصولگرای معروف تبریزی هستند و ..
این گونه است که ظاهرا سیاسیون به دنبال ظرفیت های دیگری در این عالم پر رمز و راز می گردند.
نه اینکه بخواهیم این مساله را تائید یا رد کنیم اما گسل های قومیتی در چارچوب مشارکت سیاسی در حال فعال شدن است.
اخیرا جلسه ای در منطقه چهل متری تبریز با حضور عقلای قره داغی های مقیم تبریز برگزار گردید که می توان سندی بر مقدمه این متن دانست.
در این جلسه عابدزاده‌ی اصولگرا در کنار مسعودی ریحان اصلاح طلب می نشیند و پور قربان اصولگرا در کنار نسل سومی های اصلاح طلب ، موسی نیکنام. از آن روی حسینی اصولگرا که کانون ارسبارانی های مقیم تبریز را در دولت تدبیر و امید رسمیت بخشده است در کنار پور قربان نماینده سابق کلیبر وفخرآذر و .. چند فعال سیاسی تبریز به فکر انسجام رای این اجتماع فرهنگی قومیتی در تبریز می گردند.
شعاری که همواره اصولگرایان آن را قراردادی نامیده اند . بعنوان نمونه سخنان چند روز پیش منصور حقیقت پور نماینده اصولگرای سابق مجلس که گفته بود زبان امری اعتباری است و نمی تواند مبنای تشکیل فراکسیون در مجلس گردد.
حال چه اصولگرایان بخواهند و اصلاح طلبان بتوانند از آن استفاده نمایند این ظرفیت سیاسی در حال شکل گرفتن است . آنهم چه شکل گرفتنی؟
آمار نشان می دهد یکی از قومیت های مهمی که در تبریز اسکان یافته اند ، قره داغی ها هستند . این افراد بیشتر در مناطقی مانند ارم و 40 متری تبریز و .. تجمع یافته اند و در آستانه انتخابات به دلیل حجم عظیم رای دهندگان این منطقه مورد دقت و توجه کاندیداهای اصلاح طلب و اصولگرا و مستقل مجلس وشورای شهر و حتی ریاست جمهوری قرار می گیرند.
گفته می شود بیش از 40 درصد رای دهندگان تبریز در این حومه شهری سکونت دارند .
این ها نشان می دهد قره داغی ها به دنبال سهم خود از مدیریت تبریز هستند . آنها به ظاهر میخواهند یکبار هم که شده زیر علم ایل و قبیله خود سینه بزنند نه علم های سیاسی چپ و راست که برای منطقه سکونت آنها نه نانی داشته نه آبی.
محسن رضازاده
غیر قابل انتشار: ۱
در انتظار بررسی: ۱
انتشار یافته: ۲
این هم چرخش به راست در آذربایجان