بهره برداری و
استفاده صحیح از بافت های شهری با رویکرد هویت تاریخی شهرها و با تاسی از شرایط
فرهنگی ، تاریخی ، اقلیمی و اقتصادی مناطق مختلف می تواند بعنوان یک پتانسیل
بالقوه علاوه بر احیاء بافت های ناکارآمد شهری با حفظ میراث با ارزش گذشتگان
بعنوان جاذبه های گردشگری در شهرها و مناطق مختلف جمیعیتی به شمار آیند.کاهش نشانه
ها و شاخص های هویتی شهرها سبب گشته تمامی شهرها در یک مسیر همسان سازی قرار
گیرند.بصورتیکه دیگر تفاوت چندانی در معیارهای شهرسازی و تاریخی و فرهنگی در آن
مشهود نمی باشد.با این اوصاف تمایل گردشگران به سمت و سوق گردشگری تاریخی در حال
افزایش می باشد که بایستی با شناخت ، حفظ ، نگهداری و احیاء آثار و نقاط بالقوه
گردشگرپذیر و با اهمیت تاریخی و میراث فرهنگی در صنعت رو به رشد گردشگری و
جهانگردی بتوانیم ضمن تامین و توسعه زیرساخت های لازم از مزیت ها و ارزش افزوده
صنعت پرسود گردشگری در شهرها بهره مند گردیم.احیاء بافت ها ی تاریخی و گردشگری
تاثیرات مثبتی بر پیکره شهرها برجای می گذارد که از آن جمله آشنایی با فرهنگ و
پدیده های معنوی ، هنری -افزایش حمایت از فرهنگ سنتی حاکم در شهر و حوزه پیرامون
آن ، به نمایش گذاردن هویت قومی،تجدید حیات هنرهای سنتی، جشن ها،گویش ها و....-احیاء
، تقویت و حفظ سنت های مثبت کهن و آداب و رسوم دیرینه ،توسعه و رونق اقتصادی -کاهش
بیکاری و ایجاد اشتغال مستقیم و –غیرمستقیم-افزایش
درآمد مراکز و واحدهای خدماتی-بازرگانی و صنعتی(بویژه صنایع دستی)شهر -افزایش
درآمد سرانه و بالارفتن سطح رفاه عمومی شهروندان-ایجاد انگیزه جهت توسعه و تجهیز
مراکز اقامتی-پذیرایی-خدماتی-احیاء و توسعه صنایع دستی،بومی و محلی از طریق رابطه
متقابل گردشگر با تولید کننده ها را می توان برشمرد.
با بررسی تجارب
جهانی و نمونه های موفق تبدیل بافت های تاریخی به جاذبه های گردشگری از جمله تبدیل
بافت های تاریخی به جاذبه های گردشگری شهر سان چین، شهر کودلینبورک آلمان ، بندررباط
در کشور مراکش ، لیس مارکت،ناتینگهام کشور انگلستان می توان به این نتیجه رسید که
:توجه به ارتباط بین گردشگری بالاخص از نوع گردشگری فرهنگی و ارتباط مستقیم آن با
هویت مناطق جمعیتی و شهرها می تواند بعنوان یک الگوی پایدار در توسعه و پیشرفت
شهرها مدنظر قرارگیرد. و باتوجه به رابطه جاذبه های گردشگری و نیازهای توریسم و
جامعه پذیرنده گردشگر در اماکن تاریخی و بافت های فرهنگی و قدیمی،ارزش های میراث
معماری و شهری به عنوان مهم ترین مولفه مطرح گردیده است و در راستای ارتقای بهره
وری و کیفیت فضاها و هویت شهری راهکارهای زیر می تواند مثمرثمر واقع گردد:
1. احیاء بافت های تاریخی موجود و میراث داری اماکن فرهنگی و
جاذبه های گردشگری موجود و ارتقاء سیما و منظر محلات قدیمی
2. جلوگیری از ساخت ابنیه های جدید با مصالح مدرن و ناخوانا با
بناهای با ارزش محلات
3. ثبت ملی و حریم آثار و خانه های قدیمی
4. تبیین فعالیت های جذاب از جمله جشنواره ها،مسابقات،مراسم و
آیین های ملی و مذهبی
5. برگزاری تورهای گردشگری فرهنگی و اطلاع رسانی و برپایی
نمایشگاهها جهت معرفی شهر
6. جذب سرمایه گذار در بخش میراث فرهنگی و آثار تاریخی به منظور
احیاء و نگهداری آثار و بهره برداری با کاربری جدیدی(رستوران،کافه و...) واحداث
مرکز اقامتی تفریحی برای ماندگاری بیشتر گردشگران
7.
فرهنگ سازی مردمی
جهت برخورد شایسته و مناسب با گردشگران و تکریم میهمانان و توریسم
مهندس آرزو مبصر
سردرودی
دانش آموخته
مهندسی معماری