خبر شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی ، از معدود خبرهایی بود که در ده ها سال اخیر دل اکثریت قریب به اتفاق ایرانیان و حتی بسیاری از مسلمانان جهان را به درد آورد، به گونه ای که دیگر زبان ها حرفی برای گفتن ندارند.
شهادت حاج قاسم در عراق هم مظلومانه بود و هم غریبانه چه اینکه عراق سرزمینی بود که بیش از هر فردی ، امنیتش را مدیون این نماد مبارزه با ظلم و استکبار است.
حاج قاسم ، نماد صداقت در مبارزه بود ، او از معدود انقلابیونی بود که به مثابه آیه شریقه فاستم کما امرت ، نه به منافع شخصی خود دلبستگی داشت نه ذره ای از مسیر انقلاب و ولایتمداری خارج شد یا آن را وجه المصالحه منافع خود نمود. همین مولفه برای شناخت این شخصیت ارزشمند جهان اسلام کافی است و البته باید مبنای تحلیل ها و توصیفات ما از ایشان هم باشد.
تفاوت سردار راستین انقلاب با بقیه ژنرال های نظامی دنیا در همین نکته مستتر است . قاسم سلیمانی تا آخرین قطه خون سرباز ولایت و در خدمت اسلام و آرمان های فرا زمینی آن بود و این رسم سربازی و اطاعت از ولایت است که انسان را محبوب قلبها می کند.
سردار سلیمانی از منظری دیگر، نماد مقاومت ملی ایرانیان بود . مقاومتی در برابر قدرترین قلدرهای جهان که به تنهایی یک سرمایه عظیم ملی برای کشورمان محسوب می گردد . چه اینکه بر مبنای همین استراتژی مقاومت بود است که ایران در طول 40 سال از کشوری وابسته و تحت استثمار به کشوری مقتدر و تعیین کننده در معادلات منطقه ای و جهانی تبدیل شد .
سردار سلیمانی مولود همین نگاه و استراتژی بود و در صیانت از این راه متعالی جان خود را تقدیم انقلاب نمود.
البته باید تاکید کنیم ، ایران پر است از جوانانی که عاشقانه مسیر سردار را ادامه خواهند داد و دست قدرت خداوند از آستین همین جوانان ، انتقام حاج قاسم را از اشقی ترین اشقیای خواهد گرفت .